#من_پسرم

#قسمت_30

نگاه از سیا می گیرم و مستقیم توی چشم های ایمان می گم: 
- اره مقدماتش رو شروع کنید فردا با گروه ایمانه.
مقابل چشمم عرق از پیشونی ایمان شره می کنه و نفس هاش عصبی می شن ولی جرات مخالفت نداره.
کمر راست می کنم و پشت بهشون رو به پنجره ادامه می دم: 
- اسلحه ها رو خوب جاساز کنین اگه چیزی لو بره جونتون رو تضمین نمی کنم. 
بدون اینکه بخوام بله رئیس ترسیده ش رو بشنوم گوشی رو قطع می کنم و دوباره توی جیبم هلش می دم. 
به سمتشون برمی گردم و دست به جیب می گم: 
- ایمان بقیه جزئیات مشخصه؟ 
- اره. فردا دو ساعت قبل از ماموریت، جز به جز برای گروه توضیح داده می شه. 
سری تکون می دم و با برداشتن چند قدم کوتاه لبه ی میز می نشینم: 
- سیا عضو جایگزین کیه؟ 
صورتش رو کج و کوله می کنه: 
- هنوز نتونستم آدم مناسبی رو پیدا کنم؛ بیشترشون ناتوئن؛ تو کارشون حرفه این ولی به همون اندازه خوب بودن هم خطرناکن.
خودکار رو بی هدف روی کاغذ زیر دستم حرکت می دم و اشکال بی معنی می کشم.
این قطعه گم شده پازل کیه؟ برای این عضو مهمی که نیست چیکار باید کرد؟ 
با صدای ایمان نگاهم به صورتش می رسه. گوشه لبش رو به دندون می گیره: 
- نظرت در مورد عضو جدید چیه؟  
صدای شاکی سیاوش مانع کامل شدن جمله ش  می شه: 
- گفتم که زوده الان. 
- دستم رو به سمت سیا بالا می آرم که ساکت می شه: 
- چرا همچین پیشنهادی می دی؟ کارمون جوری نیست که بشه دست هر کسی سپرد.
- مطمئن مطمئنم. می دونی چند وقته زیر نظر دارمش؟  رانندگیش تکه. بارها کنار دستش بودم و از نزدیک مهارتش رو دیدم. 
- کارمون که تموم شد بریم رانندگی تکش رو ببینیم. 
کاغذی رو زیر دستم می ذارم و آرمی رو روش نقاشی می کنم. کارم که تموم می شه رو به هر دو می گیرمش:
- این نماد گروهیه که قراره باهاشون ارتباط بگیریم، اگه روی بازوی همه شون نبود یه جای کارشون می لنگه.
سیا کاغذ رو ازم می گیره و در حالی که داره با دقت نگاهش می کنه با ابروهای به هم نزدیک شده می گه:
- مگه بار اول نیست باهاشون کار می کنیم پس این نماد رو از کجا می شناسی؟
دستم رو فرو می کنم توی جیبم و به سمت در قدم برمی دارم:
- تو بار اولته؛ من با این نماد خاطره ها دارم.
به مرور زمان خشم صدام بیشتر می شه و دستم مشت می شه.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: